Het verlijmen van gevelstenen is een techniek met als voornaamste kenmerk dat de voeg tussen de stenen in vergelijking tot een metselwerkvoeg relatief dun is.

Maakt de voeg bij metselwerk ongeveer 20% van het muuroppervlak uit, bij het verlijmen is dat ca. 8%. De kenmerken van de steen, zoals kleur, vorm en structuur zijn daardoor bij het verlijmen meer bepalend voor het gevelbeeld.

Het verlijmen van gevels biedt de architect nieuwe constructiemogelijkheden. Door de reductie van de voeg, normaliter 12-15mm naar 3-7mm, en het hoge cementaandeel met de benodigde hulpstoffen, wordt de buigsterkte van het gelijmde gevelwerk duidelijk hoger.

Grote overspanningen kunnen door onzichtbare versterkingen gerealiseerd worden.

Deze verwerkingstechniek die is ontstaan ten behoeve van het verlijmen van gevelstenen kan ook worden toegepast met sommige dunbedmortels met voegen tussen 4 en 8mm.

Door het gebruik van speciaal ontwikkelde apparatuur wordt de lijmmortel niet alleen voldoende gemengd, maar wordt de lijmmortel ook gedoseerd aangebracht, waardoor de lijmmortel iets terugligt van de buitenzijde en het morsverlies aan de spouwzijde bijna niet meer voorkomt.

Besmetting van gevel wordt tot een minimum beperkt. Daarnaast heeft deze verwerkingsmethode een andere waterhuishouding in de gevel tot gevolg, de kans op witte geveluitslag wordt belangrijk teruggebracht.